Jak ptak w klatce

Ten rozdział dedykuję Klusce (ty już wiesz jakiej) <3 i Cyzi. Miłego czytania ^^ 

***

„Dziś mnie nie ma.... Opadłam jak płatek śniegu by wtopić się w białą powłokę ... zimną, ostrą ....ale cudną ...Królowa śniegu. Ona też zapomniała co to serce..... Może mi też się uda? Kto wie...”

Wróciła. Siostra objęła jej kruche ciało. Jasnowłosa nie płakała. Nie zamierzała płakać. Była teraz Królową Śniegu zatraconą w zimnie serca – przeciwieństwem namiętnej Bellatrix.

- Oh... Cyziu. Wracajmy do domu...

Przekroczyły próg słysząc już cywilizowaną rozmowę rodziców. Cygnus i Druella od lat na przemian kłócili się i godzili. Wieloletnie małżeństwo pomimo oschłej otoczki skrywało uczucia. Rodzina, honor i czysta krew. Najważniejsze wartości w ich świecie.

- Narcyzo, prosimy cie tu do nas. - usłyszała z salonu. Nie pisnęła, nie wahała się, z podniesioną głową weszła do pomieszczenia. Spojrzała w równie niebieskie oczy swojej matki i zapytała:

- Czy coś się stało, matko? -przeniosła wzrok na Cygnusa- Ojcze?

Zachowała przy tym pełną obojętność. Zawsze reagowała dość emocjonalnie pomimo zasady zachowania manier, której uczyła się od urodzenia.

- Chcieliśmy z ojcem powiedzieć, że przemyśleliśmy ....

- Nie musisz mi tego tłumaczyć. Wiem jak powinna zachowywać się dama i zapewniam Cie, że ta sytuacja już więcej się nie powtórzy.

Wyszła zostawiając osłupiałych rodziców. Bellatrix złapała ją na korytarzu.

- Moja mała Cyziu... Co ci się stało? - próbowała przytulić swoją siostrę, ale ta odsunęła się nieznacznie i zaczęła wchodzić po schodach.

- Wybacz Bello, ale idę odpocząć.

Zniknęła jej z oczu. Weszła do swojego pokoju. Od razu skierowała się do okna. Zima. Spokój. Cisza. Chłód.

- Chciałabym zanurzyć się w zimnie. Wrócić pod tamto drzewo i znów marzyć. Stałam się kimś, kim chciałam się stać. O czym mam teraz marzyć? Mam rodzinę, honor, czystą krew. Mam marzyć o przyjaźni? Miłości? Sławie? Nie...

- Co ty wygadujesz? - usłyszała głos swojej siostry. Bellatrix stała z matką w drzwiach podczas rozmyślań jasnowłosej. - Dlaczego się tak zachowujesz?

- Bello ty nic nie rozumiesz! - krzyknęła – Ja nie mogę być płatkiem! Nie mogę być wolna! Jestem za bardzo związana wszystkim!

- Jak się dowiedziałaś? -zapytała matka. -To miała być tajemnica. Miałaś się dowiedzieć dopiero po skończeniu szkoły. Tak mi przykro. -podeszła do córki głaszcząc ją po policzku. - Przepraszam. Od wieków nasza rodzina łączy się z innymi. Mnie też wydano za mąż przed narodzinami.

Narcyza odsunęła się od rodzicielki. Na twarzy wydawała się opanowana, ale oczy wrzały niezrozumieniem i wrogością.

- Jestem zaręczona?

Druella zrozumiała swój błąd. Nie powinna snuć domysłów. Nie powinna wyprzedzać słów Narcyzy. Nie powinna nic mówić.

- Jestem zaręczona! - bardziej warknęła niż zapytała. W takich sytuacjach było widać po kim najmłodsza Black odziedziczyła temperament.

- Cyziu... -do rozmowy wtrąciła się Bellatrix. - Oj Cyziu... Cyziu... Cyziu... Zapomnij o tym. Co chciałaś nam powiedzieć?

Umarła. Uwięziona na zawsze w lodzie. Otoczona więzami rodziny, obowiązkami. To już wszystko ustalone? Po ukończeniu szkoły będzie na zawsze związana i pierścionkiem?

- Uwięziliście mnie. Na razie pozwolę wam na to, bo....

bo jestem z rodu Black'ów...

bo kocham moją rodzinę....

bo chcę by wszyscy byli ze mnie dumni...

- bo jestem Królową Śniegu.